Hechtmappen bieden geen soelaas is wat overbleef na een vakantiejob waarbij de taakinhoud vooral bestond uit het verwijderen van nietjes uit verouderde documenten. Deze weken waren de bron voor fascinaties voor ongemakkelijke stiltes, gesprekken in liften, de diefstal van fluorescerende pennen en een ontplofte ventilator.
Remember that first time you were startled by a shrill screech, looked up and saw to your amazement a green parakeet perched on a branch in the middle of Brussels? There are some juicy and perhaps even instructive urban legends being told about the origins of the Brussels ring-necked parakeet.
Joren Peeters has collected and dramatized three of these urban legends, Antonino Triolo has illustrated them, and graphic designer Lise Leën has put them together in a kind of bird-watching book revealing the mythical origins of the Brussels ring-necked parakeet: De Vaders van de Brusselse Halsbandparkiet.
In these illustrated stories, the ring-necked parakeet appears to be a symbol of male hubris: the bird is born from the typically male, naive, unworldly and arrogant desire to impose a vision of Good on the world. The three fathers turn out to be three parodies of the hero, three tragic do-gooders.
(NL)
Weet je nog die eerste keer dat je opschrok door een schril gekrijs, opkeek en tot je verbazing een groene parkiet op een tak zag zitten – in het midden van Brussel? Er doen over de oorsprong van de Brusselse halsbandparkiet enkele sappige en misschien zelfs leerrijke urban legends de ronde.
Joren Peeters heeft er drie verzameld, uitvergroot en uitgeschreven, Antonino Triolo heeft ze geïllustreerd en Lise Leën heeft ze samengezet in een soort vogelspotboekje: “De Vaders van de Brusselse Halsbandparkiet”.
In deze geïllustreerde verhalen blijkt de halsbandparkiet een symbool voor mannelijke hoogmoed: ze zijn geboren uit het typisch mannelijke, wereldvreemde en arrogante verlangen om uw visie op het goede aan de wereld op te leggen. De drie vaders blijken drie parodieën op de held, drie fatale wereldverbeteraars.
'In de poëzie kunnen twee verschillende werelden elkaar ontmoeten, door gedichten kunnen we zonder ID denkbeeldige grenzen overschrijden en in dezelfde denkbeeldige ruimte verblijven. Maar is die ruimte wel dezelfde? Kunnen we losbreken uit onze rollen van slachtoffer en medeplichtige? Kunnen gedichten ons leren ons te identificeren met ongevoelde pijn? Wat spreekt er uit onze ontmoeting op papier?' - Anne Vegter
'Een dichter moet egoïstisch zijn, moet een eenzame wolf zijn, maar soms ontmoeten eenzame wolven elkaar in de wouden en jagen ze samen. Twee dichters, één boek: niet noodzakelijkerwijs om iets nieuws te bouwen, maar om de muren af te breken die ons tegenhouden wanneer we naar de andere oever willen oversteken. De Steen van Rosetta, die ervoor zorgt dat we het ongelezene lezen.' - Ghayath Almadhoun
Ghayath Almadhoun (1979) werd geboren in het Palestijnse vluchtelingenkamp Yarmouk in Damascus als zoon van een Palestijnse vader en een Syrische moeder. Hij studeerde Arabische literatuur aan de Universiteit van Damascus en werkte als cultureel journalist. Sinds 2008 woont hij in Stockholm. In Nederland verscheen in 2014 zijn lovend besproken dichtbundel 'Weg van Damascus'. Anne Vegter woont en werkt in Rotterdam. Van haar hand verschenen onder andere de verhalenbundels 'Ongekuiste versies' en 'Harries hoofdingang' en de dichtbundels 'Aandelen en obligaties', 'Spamfighter' en 'Eiland berg gletsjer'. Haar werk werd meermaals bekroond. De afgelopen vier jaar was ze Dichter des Vaderlands. De gedichten van Ghayath Almadhoun zijn uit het Arabisch vertaald door Djûke Poppinga.
De vijde Nederlandstalige GLEAN editie.
Bijdrages over Chantal Akerman, Biënnale van Venetië, Eline de Clercq, Samah Hijawi, Laure Prouvost, Anastasia Bay, Wim Delvoye, Riar Rizaldi, Haegue Yang, Nil Yalter, Anna Maria Mariolino.
Enrique Marty, Julien Creuzet, Eden Tinto Collins, Otobong Nkanga, Arocha & Schraenen, au JUS, Jan De Vylder, Derek Jarman
De derde Nederlandstalige GLEAN editie.
Bijdrages over James Ensor, Jef Geys, Meggy Rustamova, Baloji, Christof Migone, Jacqueline Mesmaeker, Shanghai Biennale, Art's Birthday, en meer.
Geïnspireerd door recente ontwikkelingen in queer en trans theory, het academisch discours in de traditie van de psychoanalyticus Jacques Lacan, en black studies, presenteert en lanceert nY met dit nummer het begrip ‘seksnegativiteit’, dat wijst op het destabiliserend, desoriënterend potentieel van seksualiteit, zonder er een nieuwe, gedroomde status quo tegenover te stellen.
In een competitief bestaan verbergen we onze zwakke plekken. Evaluatiedrift en de voortdurende dwang tot innoveren duwen mensen steeds verder weg in een bolster. Hoe danook gaan we allen als knoeiers door het leven, vindt Marlies De Munck. Ze roept daarom op tot openheid en mededogen. Want dat bolsteren hindert je om te raken. En om geraakt te worden. Pascal Gielen houdt een warm pleidooi voor een esthetische kunde: het vermogen via al onze zintuigen een rammelende en fragiele werkelijkheid toch als een samenhangend geheel te ervaren. Dat is de potentie van kunst en cultuur: om ons te verzoenen met een chaotisch en kwetsbaar leven.
Marlies De Munck is cultuurfilosofe. Ze is als docent verbonden aan het Departement Wijsbegeerte van de Universiteit Antwerpen en aan het KASK & Conservatorium in Gent. Als lid van het Culture Commons Quest Office (CCQO) aan het Antwerp Research Institute For the Arts (ARIA) doet ze onderzoek naar de gezondheid van cultuur.
“Een thematisch nummer maken over trans*esthetiek riskeert trans*heid meteen als iets aparts te signaleren, als iets wat niet simpelweg kan zijn; hoe stel je ‘gewoon’ een special issue samen?”
Het nummer werd samengesteld door Dagmar Bosma, Hans Demeyer en Sven Van den Bossche.
Met bijdrages van: Ada M. Patterson, Camille Pier, Sven Van den Bossche, Alara Adilow, Nour Helou & Afrang Nordlöf Malekian, Mariken Heitman, misha verdonck, Dagmar Bosma, Hans Demeyer, Torrey Peters, Kato Trieu, Valentijn Hoogenkamp, Romeo Roxman Gatt, Lieks Hettinga, Kalib Batta, Kopano Maroga, Hannah Chris Lomans en Nele Buyst.
‘Kamer I - Oesters’ is een kort verhaal geschreven in het kader van het kunstproject Beste Anna,. Hierin fungeert de figuur van de openlijk lesbische Rotterdamse schrijfster Anna Blaman als motor voor vragen, gesprekken en correspondenties rondom feminisme, schrijvende vrouwen en de canon, anders zijn, eenzaamheid en vriendschap.
Ook verkent Katinka met dit onderzoek Anna Blaman als personage voor een toekomstige roman. In ‘Kamer I - Oesters’ betreedt de hoofdpersoon Anna’s met een rolkoffer vol boeken van andere schrijvers, fluistert ze hun woorden in de kieren in Anna’s muren en verleidt ze Anna met een pauwendans.
Anna Blaman (1905-1960) was openlijk lesbisch, in die tijd een groot taboe, maar zag zichzelf niet als voorvechter van een beweging. Een belangrijk thema in haar werk is de vraag of we een ander werkelijk kunnen kennen. De personages in haar romans zijn vaak alleen en verlangen naar een ander, die altijd onbereikbaar blijft. In 1948 publiceerde Blaman de roman Eenzaam Avontuur, die erg veel stof op deed waaien vanwege enkele (homo-)erotische personages die in het boek voorkomen.
Terwijl film station per station de moderne tijd bracht, verdween schijnbaar natuur steeds meer uit ons blikveld. Tegelijk zorgt film tot op vandaag voor nieuwe manieren om natuur te portretteren. Op het kruispunt van verdwijnen en verschijnen vinden we in film en landschap compagnons de route die elkaar slechts zelden uit het oog verliezen.
nY47 over studY verzamelt theoretische reflecties en praktijken rond of over study, geïnspireerd op het werk van Fred Moten en Stefano Harney. We vatten dit op als een praktijk van samenkomen om na te denken over wat je samen wilt leren, zonder dat hier een duidelijk einddoel aan verbonden is, zonder dat je er individueel punten voor of andere voordelen voor behaalt – zonder een instrumentele logica, kortom.
Redactie: Lietje Bauwens, Persis Bekkering, Hans Demeyer, Dagmar Bosma, Frank Keizer, Çağlar Köseoğlu, Julie Somers, Nadia de Vries.
Slangen krioelen in de sarcofaag van het heden, in de krochten van de popcultuur, in de mummie van de natuur, in wondes en rot vlees, in artificiële woestijnen en op geoliede dad bods. Ze wentelen zich rond beursgrafieken, raken verstrengeld met wurgende algoritmes, orkestreren een trage ondergrondse revolutie. Een meisje snijdt zich aan een nepdiamanten piramide en werpt haar slangenvel van zich af.
Dominique De Groen is schrijver en beeldend kunstenaar. Ze publiceerde de dichtbundels Shop Girl (2017), Sticky Drama (2019) en offerlam (2020). Ze werd genomineerd voor de Poëziedebuutprijs Aan Zee 2018, de Herman de Coninckprijs 2020 en de Fintroliteratuurprijs 2021 en won de Frans Vogel Poëzieprijs 2019 en de Fintropublieksprijs 2021.
In het begin van de jaren 1970, hield Guy Rombouts een notaboekje bij waarin hij alle woorden, bijvoeglijk naamwoorden en werkwoorden bijhield die hij tegenkwam tijdens het lezen en die met elkaar verbonden waren door het voegwoord ‘en‘.
Ongeveer 50 jaar later en met de hulp van de grafische vormgever Jeroen Wille, is de transcriptie van zijn aantekeningen gepubliceerd als een boek dat gelezen kan worden in twee richtingen (en als enige boek coronaproof met twee tegelijkertijd).
Het boek bevat 2158 verzen met in totaal 4316 EN-combinaties.
De kortste verzen met evenveel letters:
A EN Z
4 EN 6
De langste verzen met evenveel letters:
ONUITSPREKELIJKHEDEN EN IMPONDERABILIA
ONEVENWICHTIGHEID EN ZELFOVERSCHATTING
Nasleep neemt de protesten rondom het Gezi Park in 2013 als vertrekpunt en verkent gaandeweg wat er is overgebleven van dit historische moment waarin een andere wereld voor het grijpen leek. Het zijn gedichten die laveren tussen ritmische, conceptuele en kritische noise enerzijds en postrevolutionaire affecten anderzijds, tussen politisering enerzijds en onmacht en radeloosheid anderzijds.
‘Arno Van Vlierberghe makes an impressive entrée into the poetry scene in the Low Countries with his first collection Vloekschrift, nominated for the C. Buddingh’-prize for the best debut volume of verse.’ (Patrick Peeters on Poetry International Web)
Arno Van Vlierberghe (1990) is dichter. Hij leeft, woont en werkt in Gent. Zijn werk verscheen her en der, offline en online. Vloekschrift is zijn debuutbundel.
De eerste tekstuitgave van theater- en filmmaker, schrijver, wildplukker en ecoseksueel/klimaatactivist Nora Ramakers, die in haar werk de erotische essentie van de natuur poogt bloot te leggen.
#1 het geheugen en de herinnering
Het verleden is nooit dood. Het is niet eens verleden tijd. Die memorabele gedachte van William Faulkner spookt bij uitstek door elk bewegend beeld. In zijn meest oorspronkelijke vorm is film niet minder dan gestolde tijd, uitgekristalliseerd in 24 beelden per seconde. De filmgeschiedenis is dooraderd met werken waarvan de vertelling in de herinnering duikt, of waarin de herinnering opduikt in de vertelling; talloze cineasten – van gisteren, vandaag en morgen – maken van het geheugen hun ontginningsterrein. Met twaalf essays onderzoeken we de veelvormige wijzen waarop cineasten, archivarissen, filmhistorici, critici en kijkers de brug slaan tussen verleden, heden en toekomst.
This reader is a culmination of direct and tangential deliberations on notions of labour, appreciated across geographies and mediums. Newly commissioned textual manifestations in a multilogue with historical positions.
The reader could be perceived as a negotiation of positions, as the strive towards utterances, towards becoming. Each text could be imagined as a stanza in a song. This is also a strive towards musicality. Or at least a wish for this reader to be a choir, in which we collectively sing, in which we all listen to each other to be able to sing, but most importantly, in which we afford ourselves the privilege of 'hearing the eloquence of silence', 'seeing the inner vision beneath the closed eyes' and 'listening to the chastity of inner music that defies betrayal by the wayward wind.'
Edited by Bonaventure Soh Bejeng Ndikung and Ibrahim Cissé with Antonia Alampi, Amal Alhaag, Zippora Elders, Krista Jantowski, Aude Christel Mgba.
Contributions by Bonaventure Soh Bejeng Ndikung, Panashe Chigumadzi, Maurizio Lazzarato, Danielle Child, Anne Moraa, Philomena Essed, Djuwa Mroivili, Anivia Beylard, Jana Keijdener, Iheb Guermazi, Alia Mossallam, Ruth Wilson Gilmore, Chenjerai Kumanyika, Simone Atangana Bekono, Lionel Manga, Kodwo Eshun, Amal Alhaag, Precious Colette Kemigisha, Guy Ossito Midiohouan, Akila Richards, Mwazulu Diyabanza, Ibrahim Cissé, Léon-Gontran Damas
Graphic design: Leon Lukas Plum / Werkplaats Typografie.
Published in August 2021
Bilingual edition (English / Dutch)
The bilingual book (NL-EN) contains one chapter of her recent novel Exces (Prometheus, 2021), which she has been working on during her stay at the academy. Set in the rave scene of 90s' Berlin, Last Utopia sketches the emotional landscape of an era that was supposed to be liberated, a time when the future was ostentatiously hailed. Yet in between the markers of optimism and progress, the first cracks announcing the permanent crises of today are revealed. Understanding techno as narrative device, this short novella - which can be read independently from the novel - traces echoes of utopian imaginary.
Persis Bekkering is a sophisticated maker of scenes, her prose is strongly physical and immersive. In her work, human relations are scrutinized and exposed in its ambiguity. In 2018 she published her first novel, Een heldenleven (Life of a Hero) with Prometheus, which was shortlisted for the ANV Debut Prize. She writes essays, art - and literary criticism and columns, for Mister Motley, NRC Handelsblad and other publications. An excerpt of Last Utopia was used as libretto for Stine Janvin and Ula Sickle's concert performance Echoic Choir, which premiered at the Wiener Festwochen.
This “black book” published by Het Nieuwe Instituut presents a layered, non-binary notion of darkness. Navigating through cosmic, automated, and seemingly invisible environments, it delves into what we do not generally get – or choose – to see. Moreover, the book explores the relation between the possibility of seeing and forms of oppression and emancipation. Sharp book design frames contributions by the Academy for Urban Astronauts, Ramon Amaro, Danilo Correale, Jonathan Crary, Aldo van Eyck, Ludo Groen, Bregtje van der Haak, Saidiya Hartman, Marten Kuijpers, Momtaza Mehri, Melvin Moti, Lucy McRae, Johannes Schwartz, Dirk Sijmons, and Leanne Wijnsma.
Dutch/English.
Published 2020.
A collection of brief descriptions of Toine's movement performances- and installations since 1979. The book, that started four years ago as a possible form in which Toine's ephemeral works could live on, gradually developed into a writing project about movement and the imaginative power of language.
Each of the 120 selected works has been translated in the most concise way into words and sentences.
Because of the possible role that the book could play in the discussion about conserving and documenting volatile works of art, Toine included related texts by other writers who directly or indirectly responded to my writing: Marcus Bergner Hannes Böhringer Florian Cramer Jan Van Den Dobbelsteen Nell Donkers Tim Etchells Ger Groot Geert Koevoets Thomas Körtvelyessy Dom H. van der Laan Dick Raaijmakers Jan Laurens Siesling Sandra Smets Hans Stevens ieke Trinks Samuel Vriezen Ciel Werts - Emilie Gallier
Editing and text advice Kathrin Wolkowicz Dick van Teylingen
translations: Simon Benson Maaike Trimbach Samuel Vriezen Helen Adkins Vincent W.J. van Gerven Oei
Dutch version
graphic design: Koos Siep
Edition: 2 x 250 copies
