OOUU

Nasleep neemt de protesten rondom het Gezi Park in 2013 als vertrekpunt en verkent gaandeweg wat er is overgebleven van dit historische moment waarin een andere wereld voor het grijpen leek. Het zijn gedichten die laveren tussen ritmische, conceptuele en kritische noise enerzijds en postrevolutionaire affecten anderzijds, tussen politise­ring enerzijds en onmacht en radeloosheid anderzijds.

Slangen krioelen in de sarcofaag van het heden, in de krochten van de popcultuur, in de mummie van de natuur, in wondes en rot vlees, in artificiële woestijnen en op geoliede dad bods. Ze wentelen zich rond beursgrafieken, raken verstrengeld met wurgende algoritmes, orkestreren een trage ondergrondse revolutie. Een meisje snijdt zich aan een nepdiamanten piramide en werpt haar slangenvel van zich af.

Dominique De Groen is schrijver en beeldend kunstenaar. Ze publiceerde de dichtbundels Shop Girl (2017), Sticky Drama (2019) en offerlam (2020). Ze werd genomineerd voor de Poëziedebuutprijs Aan Zee 2018, de Herman de Coninckprijs 2020 en de Fintroliteratuurprijs 2021 en won de Frans Vogel Poëzieprijs 2019 en de Fintropublieksprijs 2021.

In Bewogen selfies onderzoekt Obe Alkema de verhouding tussen landschap en herinnering. Wat treft hij aan bij terugkeer naar belangrijke plaatsen uit zijn geheugen? Wat herinnert hij zich niet, maar Google wel? Is er een gedenkschrift te puren uit zijn metadata?

Memoires, rechtstreeks verteld en met omwegen, uit eerste hand en van horen zeggen. Archieven en herinneringen eisen spreektijd, houden het niet meer droog of worden tot spreken gebracht. Wat hebben ze eigenlijk te melden? Ze lopen helemaal leeg, net als Alkema zelf. Een leven zoals zovele, poedelnaakt en geretoucheerd, vol zin en onzin.

In het begin van de jaren 1970, hield Guy Rombouts een notaboekje bij waarin hij alle woorden, bijvoeglijk naamwoorden en werkwoorden bijhield die hij tegenkwam tijdens het lezen en die met elkaar verbonden waren door het voegwoord ‘en‘.

Ongeveer 50 jaar later en met de hulp van de grafische vormgever Jeroen Wille, is de transcriptie van zijn aantekeningen gepubliceerd als een boek dat gelezen kan worden in twee richtingen (en als enige boek coronaproof met twee tegelijkertijd).

Het boek bevat 2158 verzen met in totaal 4316 EN-combinaties.

De kortste verzen met evenveel letters:

A EN Z

4 EN 6

De langste verzen met evenveel letters:

ONUITSPREKELIJKHEDEN EN IMPONDERABILIA

ONEVENWICHTIGHEID EN ZELFOVERSCHATTING

05/09/04 Now she is blogging. Now she is sitting on the black couch listening to the sirens wail and the rain fall. Now she is thinking of oysters. Now she is wondering why this is worth sharing. Now she is thinking, how decipher what is worth reading? Who is to say? Sifters. She thinks we have become a nation of sifters. So began a three-year experiment in blogging. An experiment begun for many reasons—a way for an expat to keep in touch with fellow Canadian writers and artists, a way to come to terms with the increasing relevance of the internet in literary lives, and a way to figure out why, after decades of gains, women writers are still grossly underrepresented in critical dialogues.

With an afterword by Vanessa Place.

Four zines, documenting and continuing a series of four exhibitions that took place last summer, also known as the summer of 2021 at Klosterruine Berlin. Digging up what’s always already left behind, this series reframes the exhibition as an excavation site and engages archeology as a speculative and aesthetic procedure. A map, a notebook, a calendar and a dream diary, these four zines allow you to become your own archeologist.

The sequel to Pendleton's acclaimed Black Dada Reader, compiling an anti-canon of radical experimentation and thought.

In 2011, artist Adam Pendleton (born 1984) assembled Black Dada Reader, a compendium of texts, documents and positions that elucidated a practice and ethos of Black Dada. Resembling a school course reader, the book was a spiral-bound series of photocopies and collages, originally intended only for personal reference, and eventually distributed informally to friends and colleagues. The contents - an unlikely mix of Hugo Ball, W.E.B. Du Bois, Adrian Piper, Gertrude Stein, Sun Ra, Stokely Carmichael, Gilles Deleuze -formed a kind of experimental canon, realized through what Pendleton calls radical juxtaposition. In 2017, Koenig Books published the Reader in a hardcover edition, with newly commissioned essays and additional writings by the artist. A decade later, Pendleton has composed another reader, building upon the constellation of writers, artists, filmmakers, philosophers and critics that emerged in the first volume.

Source texts by Sara Ahmed, Mikhail Bakhtin, Toni Cade Bambara, Amiri Baraka, Augusto de Campos, Hardoldo de Campos, and Décio Pignatari, Angela Davis, Gilles Deleuze, Julius Eastman, Adrienne Edwards, Clarice Lispector, Achille Mbembe, Philippe-Alain Michaud, Charles Mingus, Piet Mondrian, Leslie Scalapino, Leonard Schwartz and Michael Hardt, Juliana Spahr, Cecil Taylor and Malcolm X.

With texts by Phillip Van den Bossche, Filarowska and a conversation between Eva Wittocx and the artist (NL/EN)

Nº 48 / October 2022

sawing a plank is like going for a walk by Kato Six (b. 1986) is published on the occasion of Kato’s solo exhibition at M Leuven this autumn. This book encapsulates 10 years of her quest as an artist.

The work of Kato Six (b. 1986) balances between abstract and figurative art. She works on different themes which she develops into series or ensembles. Architecture, design, domesticity and utensils all act as important references. Starting there, she uses recognisable and everyday materials such as MDF, stone, plastic or textiles.
Kato wants to question certain affinities and let the viewer look at familiar objects or images from a different perspective. As a viewer, you feel connected to the object or image but the actual meaning or function no longer applies.

Some of my works refer to the domestic, especially the most recent ones, such as ‘Carpet Beater Carpet’ and ‘Striped Knitwear’. The invisible work done by “housewives”, but also by workers or maintenance staff, is certainly one of the themes addressed in ‘Carpet Beater Carpet’. The above works are textile works, created with so-called “soft skills”. In the arts, these “soft skills” are often attributed to female artists — women often being assigned a certain medium.
Kato Six in conversation with Eva Wittocx in “sawing a plank is like going for a walk”