OOUU

In het begin van de jaren 1970, hield Guy Rombouts een notaboekje bij waarin hij alle woorden, bijvoeglijk naamwoorden en werkwoorden bijhield die hij tegenkwam tijdens het lezen en die met elkaar verbonden waren door het voegwoord ‘en‘.

Ongeveer 50 jaar later en met de hulp van de grafische vormgever Jeroen Wille, is de transcriptie van zijn aantekeningen gepubliceerd als een boek dat gelezen kan worden in twee richtingen (en als enige boek coronaproof met twee tegelijkertijd).

Het boek bevat 2158 verzen met in totaal 4316 EN-combinaties.

De kortste verzen met evenveel letters:

A EN Z

4 EN 6

De langste verzen met evenveel letters:

ONUITSPREKELIJKHEDEN EN IMPONDERABILIA

ONEVENWICHTIGHEID EN ZELFOVERSCHATTING

Slangen krioelen in de sarcofaag van het heden, in de krochten van de popcultuur, in de mummie van de natuur, in wondes en rot vlees, in artificiële woestijnen en op geoliede dad bods. Ze wentelen zich rond beursgrafieken, raken verstrengeld met wurgende algoritmes, orkestreren een trage ondergrondse revolutie. Een meisje snijdt zich aan een nepdiamanten piramide en werpt haar slangenvel van zich af.

Dominique De Groen is schrijver en beeldend kunstenaar. Ze publiceerde de dichtbundels Shop Girl (2017), Sticky Drama (2019) en offerlam (2020). Ze werd genomineerd voor de Poëziedebuutprijs Aan Zee 2018, de Herman de Coninckprijs 2020 en de Fintroliteratuurprijs 2021 en won de Frans Vogel Poëzieprijs 2019 en de Fintropublieksprijs 2021.

In Bewogen selfies onderzoekt Obe Alkema de verhouding tussen landschap en herinnering. Wat treft hij aan bij terugkeer naar belangrijke plaatsen uit zijn geheugen? Wat herinnert hij zich niet, maar Google wel? Is er een gedenkschrift te puren uit zijn metadata?

Memoires, rechtstreeks verteld en met omwegen, uit eerste hand en van horen zeggen. Archieven en herinneringen eisen spreektijd, houden het niet meer droog of worden tot spreken gebracht. Wat hebben ze eigenlijk te melden? Ze lopen helemaal leeg, net als Alkema zelf. Een leven zoals zovele, poedelnaakt en geretoucheerd, vol zin en onzin.

Nasleep neemt de protesten rondom het Gezi Park in 2013 als vertrekpunt en verkent gaandeweg wat er is overgebleven van dit historische moment waarin een andere wereld voor het grijpen leek. Het zijn gedichten die laveren tussen ritmische, conceptuele en kritische noise enerzijds en postrevolutionaire affecten anderzijds, tussen politise­ring enerzijds en onmacht en radeloosheid anderzijds.

It goes like this: lower and lower and lower and... Bring down all these towers! You're sinking into this. I'm alone and we don't care. Am I just passing time?

An epistolary sequence about sex, exchange and social space set along the Northeast Corridor. 

In A Queen in Bucks County, our protagonist Turner, who both is and is not the writer, makes his pleasurable way through miserable space. Men "buy him things," lovers drive across state lines, users down volatile cocktails to see what happens, landlords turn tenants out, and Turner writes poetic tracts to friends about it. Part pornography, part novel, all love letter, A Queen in Bucks County is an experiment in turning language upside down to see what falls out.

2023 LAMBDA LITERARY AWARD FINALIST

The reading score for the presentation at rile*books on Sunday June 23, an A to Z of Indexing / Organising / Cataloguing BFTK for Two Voices.

The fruit of a long-term project, this artist's book focuses on the written word and language in Jean-Michel Wicker's work.

Since the 1990s, the work of French artist Jean-Michel Wicker (born 1970 in Riedisheim, lives and works in Berlin) has focused on all forms of production, including publishing, typography, performance, and gardening. Wicker is the founder of the publishing houses Le edizioni della luna, Nice, Le edizioni della china, Berlin, and Ballabella papers, Berlin. His recent solo exhibitions include Edouard Montassut, Paris (2017), Bergen Kunsthall (2015), Sandy Brown, Berlin (2015), Künstlerhaus, Stuttgart (2015), Cubitt, London (2014), New Theater, Berlin (2014), Artists Space, New York (2013), Kunsthalle Bern (2012), and KW Institute for Contemporary Art, Berlin (2010). He has also exhibited in group shows, including the Institute of Contemporary Arts, London (2014), Kunsthal Charlottenborg, Copenhagen (2011), and Kunsthalle Zürich (2011).