EN

In Bewogen selfies onderzoekt Obe Alkema de verhouding tussen landschap en herinnering. Wat treft hij aan bij terugkeer naar belangrijke plaatsen uit zijn geheugen? Wat herinnert hij zich niet, maar Google wel? Is er een gedenkschrift te puren uit zijn metadata?

Memoires, rechtstreeks verteld en met omwegen, uit eerste hand en van horen zeggen. Archieven en herinneringen eisen spreektijd, houden het niet meer droog of worden tot spreken gebracht. Wat hebben ze eigenlijk te melden? Ze lopen helemaal leeg, net als Alkema zelf. Een leven zoals zovele, poedelnaakt en geretoucheerd, vol zin en onzin.

Nasleep neemt de protesten rondom het Gezi Park in 2013 als vertrekpunt en verkent gaandeweg wat er is overgebleven van dit historische moment waarin een andere wereld voor het grijpen leek. Het zijn gedichten die laveren tussen ritmische, conceptuele en kritische noise enerzijds en postrevolutionaire affecten anderzijds, tussen politise­ring enerzijds en onmacht en radeloosheid anderzijds.

Slangen krioelen in de sarcofaag van het heden, in de krochten van de popcultuur, in de mummie van de natuur, in wondes en rot vlees, in artificiële woestijnen en op geoliede dad bods. Ze wentelen zich rond beursgrafieken, raken verstrengeld met wurgende algoritmes, orkestreren een trage ondergrondse revolutie. Een meisje snijdt zich aan een nepdiamanten piramide en werpt haar slangenvel van zich af.

Dominique De Groen is schrijver en beeldend kunstenaar. Ze publiceerde de dichtbundels Shop Girl (2017), Sticky Drama (2019) en offerlam (2020). Ze werd genomineerd voor de Poëziedebuutprijs Aan Zee 2018, de Herman de Coninckprijs 2020 en de Fintroliteratuurprijs 2021 en won de Frans Vogel Poëzieprijs 2019 en de Fintropublieksprijs 2021.

‘Rave vertelt verhalen uit het leven in het diepst van de nacht.’ Er wordt gefeest, gedronken, drugs genomen. Er wordt gepraat over wil de ideeën en banaliteiten. Dansvloeren, nachtclub krochten, wc’s, parkings en achterafjes worden aangedaan in München, Berlijn, Ibiza. Er wordt gevreeën, op de dealer gewacht en bij ochtend krieken overlegd waar de afterparty voor de preparty voor de volgende party zal doorgaan. ‘Ieder uur sleept een van zo’n weekend in exces fataal verwoeste zich ergens over de heel normale dagdagelijkse mensenstraten f inaal afgemaakt voort.’ Daartussen samplet en mixt Goetz af en toe stemmen van bepaalde producers, tv en krantenredacteurs en andere mediaspelers die ook de realiteit van rave, een gesofisticeerd gecodeerd soort outsider kunst van allemaal insiders, denken te kunnen vatten. Voor lange scheldtirades is er, anders dan in Gestoord, geen plaats. Er moet immers gefeest worden. Rave: de zich steeds herhalende extase van het basale, rave als esthetische theorie en sociale praktijk, als radicale utopie, in de absoluut tegenwoordige tijd. ‘Kom hier, vallende ster.’

De Duitse cultauteur Rainald Goetz (1954) maakte naam als scherp zinnig waarnemer van media en popcultuur, in teksten waarin hij neo-expressionisme en sociaal realisme vermengt met de nerveuze schrijfsels van beat en popauteurs. Goetz is een van de belangrijkste en interessantste stemmen van de hedendaagse Duitse literatuur en ontving meerdere literaire prijzen, waaronder de Georg Büchner Preis 2015. Eerder verscheen bij het balanseer Gestoord, Sebastian Roths vertaling van Irre (1983).

Sebastian Roth (°1991) behaalde een bachelor Taal- en Letterkunde (Engels – Duits), een master Westerse Literatuur en een master Journalistiek. Hij schreef voor Knack Focus, vertaalde nieuwsartikels en reportages voor Knack en werkte mee aan Helblauw (2018), een vertaling van Hellblau (2001) van de Duitse auteur, dj en muzikant Thomas Meinecke door een vijftigkoppig vertaalcollectief.

Taking readers from suburban carports to wintry Russian novels, from summer tomato gardens to the sublime interiors of presleep thoughts, Magdalena Zurawski's poems anchor the complexities of our interconnected world in the singularity of the human experience. Balancing artistic experimentation with earnest expression, achingly real detail with dazzling prismatic abstraction, humor with frustration, light with dark, she offers a book of great human depth that is to be carried around, opened to anywhere, and encountered.

Magdalena Zurawski is the author of the novel The Bruise, which won the Ronald Sukenick Award from FC2 in 2008 and a LAMBDA literary award in 2009, and the collection of poems Companion Animal, which was published by Litmus Press in 2015 and won a Norma Faber First Book Award from the Poetry Society of America. She attended Brown University where she studied with poets Rosmarie and Keith Waldrop, C.D. Wright, and Peter Gizzi. She has lived in Berlin, New York, Philadelphia, San Francisco, and Durham, NC where she ran the Minor American Reading Series. She is currently Assistant Professor of English and Creative Writing at the University of Georgia.

Published April 2019

05/09/04 Now she is blogging. Now she is sitting on the black couch listening to the sirens wail and the rain fall. Now she is thinking of oysters. Now she is wondering why this is worth sharing. Now she is thinking, how decipher what is worth reading? Who is to say? Sifters. She thinks we have become a nation of sifters. So began a three-year experiment in blogging. An experiment begun for many reasons—a way for an expat to keep in touch with fellow Canadian writers and artists, a way to come to terms with the increasing relevance of the internet in literary lives, and a way to figure out why, after decades of gains, women writers are still grossly underrepresented in critical dialogues.

With an afterword by Vanessa Place.

A long lost poem purportedly by Rimbaud is finally made available in English.

Referenced only in a few letters of Paul Verlaine, The Spiritual Hunt is Arthur Rimbaud's forgotten masterwork, a poem in five parts that explored the mystic philosophy that guided the young poet's heart and hand. Considered lost for years, a typewritten manuscript appeared in Paris in the late 1920s, circulating around a close-knit group of booksellers, poets, and playwrights. Yet it wasn't until 1949 that Mercure de France took the initiative to publish the unauthenticated galley and unleashed a literary controversy that shook France. Sides were drawn, with Andre Breton leading the charge of forgery, calling the work an utter hoax, and others defending it as legitimate and an essential key to understanding Rimbaud and his work. Bookstores were raided for copies, critics were skewered in journals, and tempers flared on radio and in print, but no conclusive judgement could be drawn and Mercure de France withdrew the work from publication and pulped all the copies they could find.

Now, seventy-five years after its initial imbroglio, The Spiritual Hunt is available in English for the first time with a facsimile letterpress edition of the original. Featuring Pascal Pia's original introduction along with an edifying afterword by translator Emine Ersoy.

This book follows the first exhibition of Robilliard’s notebooks, ‘Disorganised Writings and Sketches’ with Rob Tufnell in Cologne in April 2019. It was made with support from the Elephant Trust and the book’s designers, A Practice for Everyday Life and with assistance from James Birch, one of David’s gallerists, and Chris Hall, custodian of the estate of Andrew Heard. The book is dedicated to Andrew Heard.

Rob Tufnell presents a new publication of extracts from the notebooks of the poet and artist David Robilliard (b.1952 – d.1988). After his premature death from an AIDS-related illness in 1988, Robilliard left a large number of notebooks in the care of his close friend and fellow artist Andrew Heard. These were obsessively filled with drafts of poems, diary entries, addresses and telephone numbers, blunt observations, quiet reflections, short stories, ideas for paintings, portraits and crude drawings. Robilliard’s superficially simple, pithy prose and verse is riddled with the dichotomies of an era that was both exuberant and miserable. His notebooks reveal his creative process, his interests, ideas, ambitions and then his illness but always embody his often repeated belief that ‘Life’s not good it’s excellent.’ 

Many of the books contain the inscription: ‘If found please return to 12 Fournier Street, London E1. Thank you’ – the home and studio of his patrons, Gilbert & George. In their lament ‘Our David’ (1990) they describe their protégé as: 

“...the sweetest, kindest, most infuriating, artistic, foul-mouthed, witty, sexy, charming, handsome, thoughtful, unhappy, loving and friendly person we ever met... Starting with pockets filled with disorganised writings and sketches, he went on to produce highly original poetry, drawings and paintings.”

The publication exists in two editions: yellow and pink.