Obe Alkema

In the fall of 2017, Obe Alkema got acquainted with the American poet Kevin Killian, first at the New Narrative conference at UC Berkeley, then at the Poets & Critics Symposium in Paris that was all about his poetry. A year and a half later, Alkema traveled back to Paris, this time as a participant of a writing residency. He was there to research the landscape of memory, but more than he expected and initially realized, Kevin’s death the previous month (June 2019) affected his return. Besides inevitable, mourning and remembering became obsessions for Alkema, as he shows in ‘My Kevin, Our Paris’, a memoir about Kevin Killian (1952–2019), but especially about his Kevin and their Paris.

In Bewogen selfies onderzoekt Obe Alkema de verhouding tussen landschap en herinnering. Wat treft hij aan bij terugkeer naar belangrijke plaatsen uit zijn geheugen? Wat herinnert hij zich niet, maar Google wel? Is er een gedenkschrift te puren uit zijn metadata?

Memoires, rechtstreeks verteld en met omwegen, uit eerste hand en van horen zeggen. Archieven en herinneringen eisen spreektijd, houden het niet meer droog of worden tot spreken gebracht. Wat hebben ze eigenlijk te melden? Ze lopen helemaal leeg, net als Alkema zelf. Een leven zoals zovele, poedelnaakt en geretoucheerd, vol zin en onzin.