Rave

In Bewogen selfies onderzoekt Obe Alkema de verhouding tussen landschap en herinnering. Wat treft hij aan bij terugkeer naar belangrijke plaatsen uit zijn geheugen? Wat herinnert hij zich niet, maar Google wel? Is er een gedenkschrift te puren uit zijn metadata?

Memoires, rechtstreeks verteld en met omwegen, uit eerste hand en van horen zeggen. Archieven en herinneringen eisen spreektijd, houden het niet meer droog of worden tot spreken gebracht. Wat hebben ze eigenlijk te melden? Ze lopen helemaal leeg, net als Alkema zelf. Een leven zoals zovele, poedelnaakt en geretoucheerd, vol zin en onzin.

In het begin van de jaren 1970, hield Guy Rombouts een notaboekje bij waarin hij alle woorden, bijvoeglijk naamwoorden en werkwoorden bijhield die hij tegenkwam tijdens het lezen en die met elkaar verbonden waren door het voegwoord ‘en‘.

Ongeveer 50 jaar later en met de hulp van de grafische vormgever Jeroen Wille, is de transcriptie van zijn aantekeningen gepubliceerd als een boek dat gelezen kan worden in twee richtingen (en als enige boek coronaproof met twee tegelijkertijd).

Het boek bevat 2158 verzen met in totaal 4316 EN-combinaties.

De kortste verzen met evenveel letters:

A EN Z

4 EN 6

De langste verzen met evenveel letters:

ONUITSPREKELIJKHEDEN EN IMPONDERABILIA

ONEVENWICHTIGHEID EN ZELFOVERSCHATTING

Nasleep neemt de protesten rondom het Gezi Park in 2013 als vertrekpunt en verkent gaandeweg wat er is overgebleven van dit historische moment waarin een andere wereld voor het grijpen leek. Het zijn gedichten die laveren tussen ritmische, conceptuele en kritische noise enerzijds en postrevolutionaire affecten anderzijds, tussen politise­ring enerzijds en onmacht en radeloosheid anderzijds.

Slangen krioelen in de sarcofaag van het heden, in de krochten van de popcultuur, in de mummie van de natuur, in wondes en rot vlees, in artificiële woestijnen en op geoliede dad bods. Ze wentelen zich rond beursgrafieken, raken verstrengeld met wurgende algoritmes, orkestreren een trage ondergrondse revolutie. Een meisje snijdt zich aan een nepdiamanten piramide en werpt haar slangenvel van zich af.

Dominique De Groen is schrijver en beeldend kunstenaar. Ze publiceerde de dichtbundels Shop Girl (2017), Sticky Drama (2019) en offerlam (2020). Ze werd genomineerd voor de Poëziedebuutprijs Aan Zee 2018, de Herman de Coninckprijs 2020 en de Fintroliteratuurprijs 2021 en won de Frans Vogel Poëzieprijs 2019 en de Fintropublieksprijs 2021.

Fort Beau – verhalen van beginnen en eindes, een nieuw boek van kunstcriticus en curator Pieter Van Bogaert ontstaan aan zee, is het eerste in de Bibliotheek van de Noordzee: een nieuwe reeks van Kunstencentrum KAAP over kunst en samenleving.

Fort Beau heeft twee beginnen en eindes: één van elk op de linkerpagina’s en nog eens hetzelfde maar anders – als een vage kopie – rechts. Van de kunst van het lopen gaat het naar lopen als kunst. Van het strand in Oostende gaat het naar het Kaaitheater in Brussel. Van de huiskamer naar de wereld. Van de Palestijnen naar de sans-papiers. Twee boeken naast elkaar die zich in een gedurfde vormgeving van Maaike Beuten ontwikkelen en besmetten tot één verhaal.

One day in April the body of Owen Beausoleil, a poet, is found drowned. As the investigation begins, three people find themselves haunted by him – Noah Lang, the medical examiner who performed the autopsy; his wife, Kitty Lang, a psychotherapist; and Lolita Hammershøi, a ballet dancer and Owen’s close friend. As the three of them become bound up in the mystery of what happened to Owen, their lives begin to interweave in both expected, and unexpected ways. Meanwhile, Owen intervenes from the after-life, desperate to find out his fate. Interiors is a about how loss and desire shape our lives, and about what waits beyond the borders of everyday life.Jessie Widner’s debut novel Interiors is poised and poetic, a moving account of what happens to the lost inner lives of the people who leave us, ‘the invisible things that expand within the self … that leave no record’. The mood of the novel, an air of trepidation, stayed with me long after I put it down like a ghostly presence, echoing the novel's own fictional haunting.

Jessica Widner is a writer and academic. Her work has appeared in Extra Teeth, Gutter Magazine, and The Cardiff Review. Interiors is her first novel.

A beguiling debut novel about friendship and failure, written with unusual craft and spryness by an acclaimed poet

Nicola is a few years out of a fine arts degree, listless and unenthusiastically employed in London. She begins to spend her hours at a university archive dedicated to women's art, because she 'wants to read about women who can't make things'.

There she discovers one side of a correspondence beginning in 1976 and spanning a dozen years, written from one woman  –  a ceramics graduate, uncannily like Nicola – to her friend, who is living a contrasting and conventionally moored life. As she reads on, an acute sense of affinement turns to obsession, and she abandons one job after another to make time for the archive.

The litany of coincidences in the letters start to chime uncomfortably, and Nicola's feeling of ownership begets a growing what if she doesn't like what the letters lead to?

The first issue of the magazine made by artists, founded by Donatien Grau and Thomas Lenthal. Contributions by Mathias Augustyniak, Naomi Campbell, Théo Casciani, Michael Chow, Pan Daijing, Es Devlin, Claire Fontaine, Edwin Frank, Theaster Gates, Nicolas Godin, Alejandro Jodorowsky, Hedi El Kholti, Michèle Lamy, Paul McCarthy, Ian McEwan, Eileen Myles, Marc Newson, Hans Ulrich Obrist, Diana Widmaier Picasso, Ariana Reines, Barbara Chase-Riboud, Julian Schnabel & Jason Momoa, Hanna Schygulla, Juergen Teller, Iké Udé, McKenzie Wark, Robert Wilson, Yohji Yamamoto.

Alphabet is the artists' magazine. Here, they run the show. They write, they make images, they select their own works, they interview the figures they admire, they tell us what we did not know about them nor could have ever fathomed about life. This magazine is conceived entirely to put them in the driver's seat, and to enable readers to become part of the unique vision of some of today's greatest luminaries.

It is a manifestation of the creative community, coming together from all fields, from all generations and threads of culture. Writers, musicians, designers, painters, sculptors, poets—artistic figures of every kind converse all the time in their lives, but they did not have a shared space for their editorial projects. This is it.

Everyone who finds their way into Alphabet has made a mark on life, art, and culture, in a way that signals their importance to the present. Some of the contributors may be world famous, others well respected, others on the way to becoming the legends they already are. Their relevance to culture is the same, and that is why they all belong here, in the endeavor of the creative community. There is no hierarchy of status, or domain, or apparent impact. Some of the greatest revolutions happen undercover. Some of the most established voices are still breaking ground. The magazine's premise is simple: the old opposition between pop and underground does not make sense anymore. There are many creative communities, each following its own rules, each inventing its own space. Here, wherever they come from, whatever their community, artists can exist together, with the same intention of changing, and improving, what life is; with the same belief that art matters more than anything else.

None of the contributors is here randomly. They keep life thrilling and exhilarating, challenge the perception of everything and anything. Their role in shaping every aspect of life can hardly be overstated. That is why they needed a place to elaborate their own alphabet, their way of ordering and structuring language, the world, and the fabric of life—a place of freedom, where everything would be done to highlight their visions, where the very design would be a shrine to their magic. Even the distribution of the magazine was conceived with artists—each contributor suggesting sites of their liking.

Alphabet is also the magazine of magazines. Here, readers find essays, fictions, poetry, visual projects, DIY methods, recommendations from those who know, even games and astrology—and an artist's alphabet, articulating an entire universe. Anything that has ever formed a section of a magazine could find its way here. Even the cover is conceived by an artist: it was conceived especially by the legendary Robert Wilson. Artists will rejuvenate what magazines are, and magazines will be kept forever young by and with them.

Founded by Donatien Grau and Thomas Lenthal, Alphabet is a bi-yearly art magazine. Not a magazine about art. It's a magazine made by artists. Each contribution like an œuvre, making it the ultimate collector piece. Each cover is designed, with the word Alphabet, by a different artist, initiating a cult series.