Terwijl film station per station de moderne tijd bracht, verdween schijnbaar natuur steeds meer uit ons blikveld. Tegelijk zorgt film tot op vandaag voor nieuwe manieren om natuur te portretteren. Op het kruispunt van verdwijnen en verschijnen vinden we in film en landschap compagnons de route die elkaar slechts zelden uit het oog verliezen.

#1 het geheugen en de herinnering

Het verleden is nooit dood. Het is niet eens verleden tijd. Die memorabele gedachte van William Faulkner spookt bij uitstek door elk bewegend beeld. In zijn meest oorspronkelijke vorm is film niet minder dan gestolde tijd, uitgekristalliseerd in 24 beelden per seconde. De filmgeschiedenis is dooraderd met werken waarvan de vertelling in de herinnering duikt, of waarin de herinnering opduikt in de vertelling; talloze cineasten – van gisteren, vandaag en morgen – maken van het geheugen hun ontginningsterrein. Met twaalf essays onderzoeken we de veelvormige wijzen waarop cineasten, archivarissen, filmhistorici, critici en kijkers de brug slaan tussen verleden, heden en toekomst.