Nasleep

In Bewogen selfies onderzoekt Obe Alkema de verhouding tussen landschap en herinnering. Wat treft hij aan bij terugkeer naar belangrijke plaatsen uit zijn geheugen? Wat herinnert hij zich niet, maar Google wel? Is er een gedenkschrift te puren uit zijn metadata?

Memoires, rechtstreeks verteld en met omwegen, uit eerste hand en van horen zeggen. Archieven en herinneringen eisen spreektijd, houden het niet meer droog of worden tot spreken gebracht. Wat hebben ze eigenlijk te melden? Ze lopen helemaal leeg, net als Alkema zelf. Een leven zoals zovele, poedelnaakt en geretoucheerd, vol zin en onzin.

In het begin van de jaren 1970, hield Guy Rombouts een notaboekje bij waarin hij alle woorden, bijvoeglijk naamwoorden en werkwoorden bijhield die hij tegenkwam tijdens het lezen en die met elkaar verbonden waren door het voegwoord ‘en‘.

Ongeveer 50 jaar later en met de hulp van de grafische vormgever Jeroen Wille, is de transcriptie van zijn aantekeningen gepubliceerd als een boek dat gelezen kan worden in twee richtingen (en als enige boek coronaproof met twee tegelijkertijd).

Het boek bevat 2158 verzen met in totaal 4316 EN-combinaties.

De kortste verzen met evenveel letters:

A EN Z

4 EN 6

De langste verzen met evenveel letters:

ONUITSPREKELIJKHEDEN EN IMPONDERABILIA

ONEVENWICHTIGHEID EN ZELFOVERSCHATTING

Slangen krioelen in de sarcofaag van het heden, in de krochten van de popcultuur, in de mummie van de natuur, in wondes en rot vlees, in artificiële woestijnen en op geoliede dad bods. Ze wentelen zich rond beursgrafieken, raken verstrengeld met wurgende algoritmes, orkestreren een trage ondergrondse revolutie. Een meisje snijdt zich aan een nepdiamanten piramide en werpt haar slangenvel van zich af.

Dominique De Groen is schrijver en beeldend kunstenaar. Ze publiceerde de dichtbundels Shop Girl (2017), Sticky Drama (2019) en offerlam (2020). Ze werd genomineerd voor de Poëziedebuutprijs Aan Zee 2018, de Herman de Coninckprijs 2020 en de Fintroliteratuurprijs 2021 en won de Frans Vogel Poëzieprijs 2019 en de Fintropublieksprijs 2021.

A textual and historigraphical odyssey imbued with queer intergenerational yearning and loss.

Don't Leave Me This Way blends archival research with sexual fantasy to produce a series of sonnets inspired by Gaétan Dugas, named by Randy Shilts as "Patient Zero" of the AIDS epidemic in North America. Committed to the utopian possibilities of elegy and pornography, Don't Leave Me This Way exploits the absurdist beauty of the cut-up technique to voice a chorus of lost spirits: poignant, vengeful, and ready to ball.

Alice Notley has consistently peopled her poetry with the voices of those around her: kids, friends, husbands, strangers, and the dead. Thirty-Odd Functions of Voice in the Poetry of Alice Notley offers an array of interpretations of this technique. While not aspiring to completeness, and limiting its attention to one formal aspect of a single author's work, this poem-essay sketches relationships between intimate speech and literary language.

2 poems written with AI assisted neural network.

Ephemeral and anarchic, Runes and Chords is the first collection of artwork by famed poet, critic and artist Alice Notley. These sketches, drawn on an iPad and first serialized on Notley’s Twitter feed, are a fascinating window into an evolving practice, collages of flowers and poetry, the white space of digital creation and overlaid colors erupting from the page.

They defy containment and category, much like their creator—each a second in a day, an afternoon or evening in Paris, a thought so transient it can only exist in the medium of social media. With this collection, one of America’s most influential living poets and artists continues to prove her worthiness of that title.

Homie is Danez Smith’s magnificent anthem about the saving grace of friendship. Rooted in the loss of one of Smith’s close friends, this book comes out of the search for joy and intimacy within a nation where both can seem scarce and getting scarcer. In poems of rare power and generosity, Smith acknowledges that in a country overrun by violence, xenophobia, and disparity, and in a body defined by race, queerness, and diagnosis, it can be hard to survive, even harder to remember reasons for living. But then the phone lights up, or a shout comes up to the window, and family—blood and chosen—arrives with just the right food and some redemption.

Part friendship diary, part bright elegy, part war cry, Homie is the exuberant new book written for Danez and for Danez’s friends and for you and for yours.

& colin kaepernick is my president, who kneels on the air
bent toward a branch, throwing apples down to the children
& vets & rihanna is my president, walking out of global summitswith wine glass in hand, our taxes returned in goldto dust our faces into coins
& my mama is my president, her grace stuntson amazing, brown hands breaking brown bread overmouths of the hungry until there are none unfed & my grandma is my president
& her cabinet is her cabinetcause she knows to trust what the pan knowshow the skillet wins the war  
—from “my president”