OOUU

Slangen krioelen in de sarcofaag van het heden, in de krochten van de popcultuur, in de mummie van de natuur, in wondes en rot vlees, in artificiële woestijnen en op geoliede dad bods. Ze wentelen zich rond beursgrafieken, raken verstrengeld met wurgende algoritmes, orkestreren een trage ondergrondse revolutie. Een meisje snijdt zich aan een nepdiamanten piramide en werpt haar slangenvel van zich af.

Dominique De Groen is schrijver en beeldend kunstenaar. Ze publiceerde de dichtbundels Shop Girl (2017), Sticky Drama (2019) en offerlam (2020). Ze werd genomineerd voor de Poëziedebuutprijs Aan Zee 2018, de Herman de Coninckprijs 2020 en de Fintroliteratuurprijs 2021 en won de Frans Vogel Poëzieprijs 2019 en de Fintropublieksprijs 2021.

In het begin van de jaren 1970, hield Guy Rombouts een notaboekje bij waarin hij alle woorden, bijvoeglijk naamwoorden en werkwoorden bijhield die hij tegenkwam tijdens het lezen en die met elkaar verbonden waren door het voegwoord ‘en‘.

Ongeveer 50 jaar later en met de hulp van de grafische vormgever Jeroen Wille, is de transcriptie van zijn aantekeningen gepubliceerd als een boek dat gelezen kan worden in twee richtingen (en als enige boek coronaproof met twee tegelijkertijd).

Het boek bevat 2158 verzen met in totaal 4316 EN-combinaties.

De kortste verzen met evenveel letters:

A EN Z

4 EN 6

De langste verzen met evenveel letters:

ONUITSPREKELIJKHEDEN EN IMPONDERABILIA

ONEVENWICHTIGHEID EN ZELFOVERSCHATTING

Nasleep neemt de protesten rondom het Gezi Park in 2013 als vertrekpunt en verkent gaandeweg wat er is overgebleven van dit historische moment waarin een andere wereld voor het grijpen leek. Het zijn gedichten die laveren tussen ritmische, conceptuele en kritische noise enerzijds en postrevolutionaire affecten anderzijds, tussen politise­ring enerzijds en onmacht en radeloosheid anderzijds.

In Bewogen selfies onderzoekt Obe Alkema de verhouding tussen landschap en herinnering. Wat treft hij aan bij terugkeer naar belangrijke plaatsen uit zijn geheugen? Wat herinnert hij zich niet, maar Google wel? Is er een gedenkschrift te puren uit zijn metadata?

Memoires, rechtstreeks verteld en met omwegen, uit eerste hand en van horen zeggen. Archieven en herinneringen eisen spreektijd, houden het niet meer droog of worden tot spreken gebracht. Wat hebben ze eigenlijk te melden? Ze lopen helemaal leeg, net als Alkema zelf. Een leven zoals zovele, poedelnaakt en geretoucheerd, vol zin en onzin.

This text is filthy and fertilized, filling and emptying, filling and emptying, atrocious and politic with meaning. The Cow is a mother, a lover, and a murdered lump of meat, rendered in the strongest of languages. I cannot count the altering that happens in the very large rooms that are the guts of her.

To call Ariana Reines’ poetry scatological doesn’t even scratch the surface. “I COULD BE A DIAPER FOR THE DAY’S RESIDUALS,” she writes, and, “She clasped the event to her and proceeded. Fucked her steaming/ eyehole and ended it.” The Cow is a body in the way that texts are bodied—”Are you so intelligent your body doesn’t have you in it.”—but not in the way that allows the text to become desensitized, depersonalized, sterilized.

Winner of the 2006 Alberta Prize

Manimal Woe maps the intersection between history and family as few books have. Through poetry, prose, and primary sources, Howe invites us on a journey with the spirit of her father, Civil Rights lawyer and professor Mark DeWolfe Howe, who died suddenly in 1967. The past, both personal and historical, is utterly present, yet just out of reach. From her ancestors' dark legacy as slave traders, to her father's work during the Civil Rights era, to her own interracial marriage and family, Fanny Howe delves deep into the heart of the mysterious and the mystical, and emerges with the questions that so rarely find their way to us.

We begin with the image of an idea in ruin. A small field of assumptions disassembled. A question no longer in need of its mark. A thought not sure where it began. It starts from the body and language. The debris of these three words, crumbling already at and, did not break apart but congealed the separations once made. We start from a research (project) undone and just beginning. 

Typesetting and design: Will Holder
Produced by: A.pass

Chloe Chignell works across choreography and publication taking the body as the central problem, question and location of the research. She invests in writing as a body building practice, examining the ways in which language makes us up.

Artists Reba Maybury and Lucy McKenzie dissect power and desire in a provocative conversation that probes the material erotic, appropriation, and sex. 

In Pervert or Detective?, artists Reba Maybury and Lucy McKenzie dissect power, desire, and subversion in a provocative conversation. Maybury, who integrates her work as a political dominatrix into her artistic practice, manipulates dynamics of control, compelling her male submissives to create art under her direction, only to claim it as her own. Through confession and humiliation, she dismantles notions of authorship, masculinity, and labor. McKenzie, known for her intricate trompe l’oeil paintings and conceptual installations, similarly blurs boundaries—between art and commerce, and authenticity and illusion. Her work challenges power structures and exposes the unstable nature of representation.

Maybury and McKenzie, through an expansive discussion with French art critic Marie Canet, interrogate the logic of seduction and domination, pushing against rigid binaries to probe the material erotic, appropriation, and transformation. With an introduction by curators Fredi Fischli and Niels Olsen, an afterword by writer Susan Finlay, and extensive reading and viewing lists, Pervert or Detective? offers a compelling exchange between artists committed to unsettling the familiar and redefining artistic agency.

Introduction by Fredi Fischli and Niels Olsen
Afterword by Susan Finlay