Loving Characters Into Gas Station Snacks

‘Kamer I - Oesters’ is een kort verhaal geschreven in het kader van het kunstproject Beste Anna,. Hierin fungeert de figuur van de openlijk lesbische Rotterdamse schrijfster Anna Blaman als motor voor vragen, gesprekken en correspondenties rondom feminisme, schrijvende vrouwen en de canon, anders zijn, eenzaamheid en vriendschap.

Ook verkent Katinka met dit onderzoek Anna Blaman als personage voor een toekomstige roman. In ‘Kamer I - Oesters’ betreedt de hoofdpersoon Anna’s met een rolkoffer vol boeken van andere schrijvers, fluistert ze hun woorden in de kieren in Anna’s muren en verleidt ze Anna met een pauwendans.

Anna Blaman (1905-1960) was openlijk lesbisch, in die tijd een groot taboe, maar zag zichzelf niet als voorvechter van een beweging. Een belangrijk thema in haar werk is de vraag of we een ander werkelijk kunnen kennen. De personages in haar romans zijn vaak alleen en verlangen naar een ander, die altijd onbereikbaar blijft. In 1948 publiceerde Blaman de roman Eenzaam Avontuur, die erg veel stof op deed waaien vanwege enkele (homo-)erotische personages die in het boek voorkomen. 

Child’s Replay is a hallucinatory homecoming. As we follow THE CHILD in a series of private re-enactments, the present self is revealed as the past’s fragile construction. Pursuing the banality of trauma, a first-person character juxtaposes childhood events with internal misrepresentations, reflections on the emotional toll of migration, psychoanalytic theory, Brazilian history, and literary criticism. An exploration of the impact that language and fiction have on real bodies, Child’s Replay assembles a hybrid portrait of memory and anti-memory. 

This publication is limited to 100 copies, which are signed and numbered by the author. 

How to Sleep Faster 2 is the second of our biannually published journals that form the backbone of Arcadia Missa’ critical collaborative discourse on participation, post-digital visual-production and institutional subjectivity.This issue explores moments of collapse, shift and potential in a cultural moment framed by economic, political and societal disturbance.

Arcadia Missa Publication; eds Rozsa Farkas, Tom Clark et al.

What does an oracle look like? gathers essays and drawings made by Perri MacKenzie between 2020 and 2024, themed loosely around pottery painting and vocal expression. The drawings, rendered in splashy India ink and collage, range from expressive sketches to theatrical still lives and experimental bandes dessinées. The book presents for the first time the essay Cathedral. Part memoir, part literary/sonic investigation, it meditates on the vocal texture of a Hollywood actor.

Designed by Ilke Gers.

Written by students of the Master of Contemporary Art program at the Estonian Academy of Arts during the Writing Practice course with Lieven Lahaye, February 2025. 

Contributions by Bob Bicknell-Knight, Giulio Cusinato, Anastasiia Krapivina, Tonya Kroplya, Fausta Noreikaite, Rosa-Maria Nuutinen, Nora Schmelter

Designed by Alina Scharnhorst and Sunny Lei (EKA GD MA)

Aeron Bergman and Alejandra Salinas, co-editors at INCA Press (along with Irena Borić), are the guest-editors of this issue of OEI: it contains essays, artworks, and archival materials by 21 artists, theorists, writers, and artist-run spaces (mostly from the Americas).

The subject of the issue is art and neoliberalism, and it encompasses essays, images and other works by Dorothée Dupuis, Max Jorge Hindered Cruz, Luciano Concheiro, Yvonne Osei, Diego Bruno, John Riepenhoff, Suhail Malik, Good Weather, The Luminary, Bikini Wax, Beta-Local and more.